Choroba Parkinsona to choroba przewlekła i według aktualnej wiedzy medycznej – nieuleczalna. Liczba osób cierpiących na to schorzenie zwyrodnieniowe mózgu stale rośnie. Szacuje się, że w Polsce zmaga się z nią ok. 100 tysięcy osób. Częściej są to mężczyźni niż kobiety. Aktualnie istnieje wiele rodzajów terapii, które pomagają kontrolować jej objawy.
Spis treści
Leczenie farmakologiczne
Osoby z chorobą Parkinsona mają niskie stężenie dopaminy w mózgu. Leki, działając przez zwiększenie jej poziomu lub całkowite zastąpienie, mogą pomóc w radzeniu sobie z takimi symptomami jak problemy z chodzeniem, ruchem i drżeniem. Do głównych grup leków, które są przepisywane osobom z chorobą Parkinsona, zaliczamy:
- Lewodopę, czyli obecnie najskuteczniejszy lek przy tym schorzeniu,
- Agonistów dopaminy (ropinirol, pramipeksol, rotygotyna),
- Inhibitory MAO-B (rasagilina, selegilinia),
- Inhibitory COMT (entakapon, tolkapon),
- Amantadynę,
- Leki antycholinergiczne (biperiden, pridinol).
Po rozpoczęciu leczenia pacjenci mogą odczuwać znaczną poprawę samopoczucia. Zazwyczaj po 3-5 latach (tzw. okres miodowego miesiąca), w miarę postępu choroby, korzyści płynące ze stosowania leków mogą stać się mniej widoczne, a po przyjęciu większych dawek Lewodopy mogą wystąpić ruchy mimowolne (dyskinezy). Osoba chora wymaga wtedy dostosowania leczenia lub jego całkowitej zmiany, w tym zastosowania terapii zaawansowanych.
Zaawansowane terapie leczenia
W ramach programów lekowych NFZ dostępnych jest kilka rodzajów zaawansowanych terapii:
- Pompa z duodopą – jest to Lewodopa w postaci żelu podawanego we wlewie ciągłym przez PEG (przezskórna gastrostomia endoskopowa), czyli elastyczną rurkę umieszczoną w żołądku chorego. Warto zaznaczyć, że założenie rurki wymaga zabiegu chirurgicznego.
- Pompa z apomorfiną – leki podaje się za pomocą niewielkiej igły, umieszczonej pod skórą. Zastosowanie tej metody nie wymaga ingerencji chirurga.
- Głęboka stymulacja mózgu (DBS) – metoda ta polega na wszczepieniu do określonej części mózgu elektrody, która jest połączona z generatorem implantowanym podskórnie w pobliżu obojczyka. Wysyła on impulsy elektryczne do mózgu, pomagając w kontroli objawów.
Fizjoterapia i aktywność fizyczna u osób z chorobą Parkinsona
Jedną z metod radzenia sobie z uciążliwymi objawami choroby Parkinsona jest aktywność fizyczna i poddanie się zabiegom fizjoterapii. Poprawia ona sprawność ruchową i tym samym chroni przed upadkami. Zmniejsza także bóle mięśniowe związane ze sztywnością parkinsonowską (sztywnością mięśni).
Wśród zalecanych aktywności są między innymi: nordic walking, taniec, pływanie czy Rock Steady Boxing, czyli bezkontaktowe boksowanie, które poprzedza rozciąganie i inne ćwiczenia zawierające elementy na przykład TaiChi.
Badania kliniczne
Obecnie nie ma lekarstwa na chorobę Parkinsona, dlatego niezbędne są badania nad nowymi i ulepszonymi metodami terapii. Na całym świecie są prowadzone badania kliniczne. Mają one na celu opracowanie nowych metod kuracji (zarówno objawowego, jak i spowolnienia postępu schorzenia) i ostatecznie przybliżenia świat medycyny do wyleczenia tej przypadłości.
